At tu eadem ista dic in iudicio aut, si coronam times, dic in senatu.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quae duo sunt, unum facit. Quodsi ipsam honestatem undique pertectam atque absolutam. Nondum autem explanatum satis, erat, quid maxime natura vellet. Itaque eos id agere, ut a se dolores, morbos, debilitates repellant. Duo Reges: constructio interrete. Quae iam oratio non a philosopho aliquo, sed a censore opprimenda est. Et quidem saepe quaerimus verbum Latinum par Graeco et quod idem valeat; Honesta oratio, Socratica, Platonis etiam.

Explanetur igitur.: Itaque e contrario moderati aequabilesque habitus, affectiones ususque corporis apti esse ad naturam videntur.
Quis negat?: Faceres tu quidem, Torquate, haec omnia;
Bork: Tu enim ista lenius, hic Stoicorum more nos vexat.

Vos autem cum perspicuis dubia debeatis illustrare, dubiis perspicua conamini tollere. Illud non continuo, ut aeque incontentae. Ego quoque, inquit, didicerim libentius si quid attuleris, quam te reprehenderim. Fortasse id optimum, sed ubi illud: Plus semper voluptatis? Cum id fugiunt, re eadem defendunt, quae Peripatetici, verba. Et nemo nimium beatus est; Aliter enim explicari, quod quaeritur, non potest. Pauca mutat vel plura sane;

Quae si potest singula consolando levare, universa quo modo sustinebit?

Quamquam id quidem, infinitum est in hac urbe; Quid enim? Itaque primos congressus copulationesque et consuetudinum instituendarum voluntates fieri propter voluptatem;

Nos quidem Virtutes sic natae sumus, ut tibi serviremus, aliud negotii nihil habemus.
Est tamen ea secundum naturam multoque nos ad se expetendam magis hortatur quam superiora omnia.

An ea, quae per vinitorem antea consequebatur, per se ipsa curabit?
Nihil opus est exemplis hoc facere longius.
At Zeno eum non beatum modo, sed etiam divitem dicere ausus est.
Isto modo ne improbos quidem, si essent boni viri.

Ergo nata est sententia veterum Academicorum et
Peripateticorum, ut finem bonorum dicerent secundum naturam
vivere, id est virtute adhibita frui primis a natura datis.

At enim, qua in vita est aliquid mali, ea beata esse non
potest.

Cum autem progrediens confirmatur animus, agnoscit ille quidem naturae vim, sed ita, ut progredi possit longius, per se sit tantum inchoata.